دومین نقد زندگی‎‌ام را نوشتم. داستان محمد بود. سپرده بودندش به من. در جمع کانون کتاب دانشگاه خواندم. محمد هم بود. قبلش داستان را با صدای خودش خواند. بعدش هم آمد. بعد از تشکرها و آن صفت‌ها که من خیلی دوستشان دارم، پایان صحبتش سه‌بار گفت:« خیلی عالی بود، خیلی عالی بود، خیلی عالی بود». بوی کاغذ و چوب آمد و انعکاس نوری که سر می‌کشید از پنجره‌های بالایی کتاب‌خانه. حس کردم کنار هم‌ایم، برگشته‌ایم خانه.