آخرین کلاس سه‌شنبه که تمام می‌شود، قبل از این‌که بروم شیر گرم کنم یا چایی بریزم و بنشینم به بررسی نامه‌ی اعمال هفته یا برنامه‌ریزی برای آخر هفته، دراز می‌کشم و به سقف خیره می‌شوم چندلحظه‌ای و سر خودم را گرم می‌کنم با سؤال‌هایی مثل این‌که «اگر قرار باشد با یک‌نفر، هرکه، در این جهان شام بخورم چه‌کسی خواهد بود؟» یا «اگر می‌توانستم چه‌چیزی را در خودم تغییر می‌دادم؟»