جای خالی سلوچ، محمود دولتآبادی، نشر چشمه
برای من هم همیشه سؤال بود که سُلوچ یا سَلوچ؟ ولی خب خود دولت آبادی میگه سُلوچ و پس ما هم همین رو بگیم دیگه.
حقیقتش اینه که خیلی برام اهمیتی نداره. سالها پیش که برای اولبار میخوندم از معلمم پرسیدم و سَلوچ خوندم. چندان تفاوتی در ارتباط با متن ایجاد نمیکنه.
خودمون که خب خوندیم و رد شدیم. طبیعتاً اون روزها دسترسی گستردهای هم به جایی نبوده که بتونیم به دنبال شکل صحیح تلفظش یا حتی معانی احتمالیش باشیم. اینکه میگم الان بهتره از شکل صحیح تلفظش استفاده کنیم، برای اینه که ناخودآگاه روی دیگران و اطرافیان هم تأثیر میگذاریم و یک غلط رو باب میکنیم.
چند وقت پیش برادرم کتاب سووشون رو برداشته بود و گفت: این سُوُشون کتاب خوبیه؟
شاید هم دارم مته به خشخاش میگذارم، ولی فکر میکنم بهتره که برامون اهمیت داشته باشه.
بسیار خب. من پاک میکنم این پست رو.
خیلی زیبا خوانش کردید *_*
من با این کتاب، کتابخوان شدم:)
چقدر زیبا نوشته محمود، دلم خواست دوباره بخونمش:))
خیلی خوبه محمود. خدا حفظش کنه.