همین جوری. دارم یاد می‌گیرم وزن‌ها رو سماعی تشخیص بدم. 

من فکر می‌کنم که هر سه نوع این‌ها می‌تونند عبادت باشند. به شرط این‌که نیت ما عوض بشه و خالصانه باشه. ادامه‌ی همین آیه می‌گه «و انها لکبیره الا علی الخاشعین.» 

چرا صبر سخته؟ چون علی الظاهر هیچ حاصلی واسه ما نداره. صبر عزیز از دست رفته‌ی ما رو زنده نمی‌کنه، حاصل شدن ثمره‌ای که ما در انتظارشیم رو به تعویق می‌اندازه. صبر سکون و دست روی دست گذاشتن میاره. ولی این طور نیست. باید نتیجه رو در دل اون عمل جست و جو کنیم. صبر اون تحول درونیه که خورشت قورمه سبزی رو جا می‌ندازه. صبر یک جنگ درونیه وقتی متصلش می‌کنی به توکل. دیگه تو رو منفعل نمی‌کنه. با دعا خوندن صبر می‌کنی، با عمل صالح صبر می‌کنی، چاه می‌کنی، نخل می‌کاری، سرزمینی رو آباد می‌کنی.

همین آقای حافظ می‌گه: این همه شهد و شکر کز سخنم می‌ریزد/ اجر صبری است کز آن شاخه نباتم دادند

شاخه نباتش رو گرفته، ولی شهد و شیرینی سخنش اجر صبره.