سیاهدل که میشوم٬ روزه میگیرم. فارغ از دغدغهی کسالتبار چیزی خوردن٬ روزم را به نوری روشن میکنم که آخرین فنجان چای قبل از اذان صبح٬ در دلم زنده کرده.
سیاهدل که میشوم٬ روزه میگیرم. فارغ از دغدغهی کسالتبار چیزی خوردن٬ روزم را به نوری روشن میکنم که آخرین فنجان چای قبل از اذان صبح٬ در دلم زنده کرده.
فکر میکنم یکم باید دقتتون رو در خوندن بالا ببرید.
بیشتر بخونید. خوندن٬ دقت و حساسیت آدم رو به کلمات بالا میبره.
تشکر
:)
^_^
چه حیف٬ که زمانی این الفاظ در اختیار کسانی بوده که میشناختندش و به بهترین وجه ازش بهره میبردند و حالا افتاده گیر ماها و داره تلف میشه.
تلقینه. منم با این حجم علاقه و عشق، وقتایی که بهش فکر میکنم، هوس میکنم و میرم سراغش. اگه به چای و آب و غذا خوردن فکر نکنم، اصلا احساس نیاز هم نمیکنم.
ای بیخبر ز لذت شرب مدام ما. :)
آه هولدن٬ اگر تو نبودی ما در دریای ظلمانی جهل٬ غرق میشدیم. :|
ممنونم. :)
کاش میشد خوردن فقط یک چیزی محض تفریح باشه.
قبول باشه خورشید :)
یاد این پست افتادم. اینجا برای اولینبار از خورشید خواستم تا به وبلاگم بتابه.