نرم نرمک می‌رسد اینک بهار... :))

به مرور و سلامت برگردید

عجیب اینکه توی این شرایط که قراره کامنتا رو جواب ندی و همینطوری بمونیم توی محیطِ خلا، بیشتر کامنتم میاد :/

داشتم دلقی و صد عید! مرا می پوشاند

سال نوی تو هم مبارک خورشید گرم شهریوری :*

شعرش من رو یاد اون شعر قیصر میندازه که:
می خواستم بگویم:«گفتن نمی توانم»
آیا همین که گفتم
یعنی
همین که
گفتم؟

البته نمیدونم نکته ی این شعر رو درست گرفته باشم یا نه. یه کم تو ترجمه ش مشکل دارم، خط دوم معنیش میشه: هرگز دوست نداشته ام کسی را؟ بعد اون «مثلما» یعنی: آنچنانکه؟ یا من کلا اشتباه برداست کردم؟
با توجه به اینکه سال جدید اومده انتظار داریم مدیریت وبلاگ پاسخگو باشن:))

شجریان رو همیشه توی مترو گوش میدم. توی واگن های شلوغ مترو. وقتی بعد از یک روز شلوغ و خسته کننده برمیگردم خونه. صداش تبدیل به آرامبخش عجیبی میشه توی اون شلوغی. نمیدونم چرا هیچ چیز مثل شجریان توی اون لحظات آدم رو تسکین نمیده. هیچ آهنگ و هیچ صدای دیگه ای.

اه بسه دیگه... دلم برات تنگ شد :|