چرا نمی نویسین؟
نیم ساعته که هر پنج دقیقه یه بار، صفحه ی مدیریتو رفرش کردم. دریغ از یک کلمه پست جدید..
- دوشنبه ۱۱ ارديبهشت ۹۶
نظرات (۱۶)
دوشنبه ۱۱ ارديبهشت ۹۶ , ۰۰:۱۱
سِناتور تِد
ما که گذاشتیم :/ :))
ولی شما نیستید :))
من همیشه به حنانه میگم اینو..
من از شما می ترسم
دوشنبه ۱۱ ارديبهشت ۹۶ , ۰۰:۳۳
هَشت حَرفی
با سناتور موافقم!
با کجاش موافقین؟
اجازه بدین.. شما دیشب پست گذاشتین از استاد. پس امروز چی؟
آیا نباید امروز هم پست میذاشتین؟ تازه الان که امروز نیست.. الان فرداس. در واقع شما دو روزه که پست نذاشتین.
ما متقاضی پست های سیاسی و کوله به دوشی شما هستیم.
دوشنبه ۱۱ ارديبهشت ۹۶ , ۰۰:۳۳
سِناتور تِد
از من میترسییییید؟؟؟
خداییش؟
خب چرا؟!
بله می ترسم.
چون فضای ذهنی شما رو نمی فهمم. به خاطر همین هم بلد نیستم چجوری باید باهاتون حرف بزنم.
دوشنبه ۱۱ ارديبهشت ۹۶ , ۰۰:۳۵
یا فاطمة الزهراء
من که امروز پست گذاشتم :)
بله بله.. شما آخرین پست منتشر شده ی لیست من هستی.
یک امتیاز مثبت برای شما.
دوشنبه ۱۱ ارديبهشت ۹۶ , ۰۰:۵۶
اسمم محموده
منکه میگم زیاد پست میزارن حتی :))
:/
نظر شما هم محترمه.
نسبت به مثلا یه ماه قبل ترشون میگم. دسته جمعی دچار رخوت شدن.
هیچ دلیلی هم به ذهنم نمی رسه براش. امتحاناتم که هنوز شروع نشده..
نزدیک انتخابات قاعده ش اینه که بلاگستان در حال انفجار باشه. اینکه سکوت کرده خوب نیست.
دوشنبه ۱۱ ارديبهشت ۹۶ , ۰۱:۰۱
سِناتور تِد
:| :/ #/ £€$&&&
کلأ چجوری به این نتیجه رسیدید؟ شما که وبلاگِ من رو نخوندید.
ولی خب جالبه :)) اولین نفری هستید که اینجوری میگه.
الآن اگه حضورم باعثِ ترستون میشه بگید تا برم : ))
دنبال نمی کنم ولی سر می زنم و می خونم. از خیلی وقت پیش..
:)
ترس به اون معنا نه. از این می ترسم که برداشتم از فکراتون اشتباه باشه و نتونم پاسخ درستی بدم.
همیشه خوشحال میشم از کامنت هاتون
دوشنبه ۱۱ ارديبهشت ۹۶ , ۰۱:۰۴
هَشت حَرفی
مگه پست های سیاسی رو دوست دارید؟ از بس مشارکت توشون کمه فکر میکردم کلا کسی هم نمیخونه. رد پا بذارید حداقل! :)
بسیار..
فکر می کنم شما که این زمینه ها تخصصتونه بهتر میشه اگه بیشتر ازشون بنویسین. انقدر هرکی که نمی دونه اظهار نظر می کنه، آدم گیج میشه این میون.
چیزایی که بلدین رو به ما هم یاد بدین.
و خب.. معمولا کامنت نمیذارم چون تخصصی ندارم.
ولی حق دارین. کامنتا دلگرمی میده. ذوق آدمو بیشتر می کنه.
من بعد..
دوشنبه ۱۱ ارديبهشت ۹۶ , ۰۱:۲۲
سِناتور تِد
تا اشتباهی نباشه که درست بوجود نمیاد. بالاخره باید تصوراتمون از تفکراتمون رو بگیم تا بیشتر با فکرِ هم آشنا شیم دیگه.
به شخصه که استقبال میکنم از هر نوع نگاه و نظری نسبت به خودم و تفکراتم.
درسته..
نمی دونم
دوشنبه ۱۱ ارديبهشت ۹۶ , ۱۷:۳۱
رامین :)
:| :| :|
من از 11 فروردین هر روز دارم پست می نویسم ساعت 8 :|
بله.. میای دوتا خط می نویسی میری..
خب من حوصله م سر میره تا 8 شب فرداش.
+ راستش بیشتر منظورم به سکوت بلاگرها درمورد انتخابات و کلا مسائل روزه.
وبلاگ ها قبلا دغدغه مند تر بودن. الان اکثریت شخصی می نویسن. خودم هم.
شخصی نوشتن بد نیست ولی اون سکوته هم خوب نیست.
والا ما هم که گذاشتیم هیچ فیدبکی نگرفتیم :-| :-D
خوندم.. ولی فیدبکم نمیومد :/
دوشنبه ۱۱ ارديبهشت ۹۶ , ۱۹:۱۹
رامین :)
خب مدلم کوتاه نویسه .
+ خب قبول دارم اون سکوته هست ولی اینکه خوبه یا بده رو نظری ندارم .
مدل خوبیه. یه گروهی بودن چندسال پیش یه وبلاگ گروهی داشتن فقط مینیمال بود.
حیف که تعطیل شد.. دومین وبلاگ مورد علاقه ی من بود.
+ به نظر من این سکوت بر دو احتماله.
یا مثل من تو این مسئله وارد نیستن و اطلاعات منظمی ندارن و نمیخوان نظر احساسی بدن.
یا اینکه مطالعه و دانش و قدرت تحلیل رو دارن.. ولی ناامیدن. براشون مهم نیست. خودشونو کنار کشیدن.
فکر می کنم هر دوتاش خوب نیست.
دوشنبه ۱۱ ارديبهشت ۹۶ , ۲۳:۲۷
Mr. Moradi
هومممم... من هروقت پست نمیذارم در تدارک پستِ مفصل‌تری هستم. بعضی پست‌ها مثلا عکسِ خاصی میخوان، بعضیا وقتِ خاصی میخوان و بعضیا حسِ خاصی میخوان و اینا...
من همیشه به شماهایی که می تونین هرچی که میخواینو بنویسین حسودیم میشه.
واقعا آفرین. خیلی خوبه که براشون وقت و اهمیت میذاری. ممنون.
پنجشنبه ۱۴ ارديبهشت ۹۶ , ۰۷:۵۷
واران ...
سلام
خوبی ؟
صبحتون بخیر ^__^
میدونم منظورت به من نبود :))
ولی موافقم با حرفات:))
اتفاقا من یه بار متذکر شدم بهشون :))
ولی بجز آقای زمر ۵۳ بقیه انگار نه انگار :))
آقای زمر 53 :دی
خوبم.
یک پنجره برای دیدن
یک پنجره برای شنیدن
یک پنجره که مثل حلقهٔ چاهی
در انتهای خود به قلب زمین می‌رسد
و باز می‌شود بسوی و سعت این مهربانی مکرر آبی رنگ
یک پنجره که دست‌های کوچک تنهایی را
از بخشش شبانهٔ عطر ستاره‌های کریم
سرشار می‌کند.
و می‌شود از آنجا
خورشید را به غربت گل‌های شمعدانی مهمان کرد
یک پنجره برای شنیدن
یک پنجره که مثل حلقهٔ چاهی
در انتهای خود به قلب زمین می‌رسد
و باز می‌شود بسوی و سعت این مهربانی مکرر آبی رنگ
یک پنجره که دست‌های کوچک تنهایی را
از بخشش شبانهٔ عطر ستاره‌های کریم
سرشار می‌کند.
و می‌شود از آنجا
خورشید را به غربت گل‌های شمعدانی مهمان کرد
آخرین مطالب
آرشیو مطالب
-
ارديبهشت ۱۳۹۷ ( ۱ )
-
فروردين ۱۳۹۷ ( ۶ )
-
اسفند ۱۳۹۶ ( ۷ )
-
بهمن ۱۳۹۶ ( ۵ )
-
دی ۱۳۹۶ ( ۴ )
-
آذر ۱۳۹۶ ( ۴ )
-
آبان ۱۳۹۶ ( ۹ )
-
مهر ۱۳۹۶ ( ۱۳ )
-
شهریور ۱۳۹۶ ( ۱۲ )
-
مرداد ۱۳۹۶ ( ۹ )
-
تیر ۱۳۹۶ ( ۱۴ )
-
خرداد ۱۳۹۶ ( ۱۶ )
-
ارديبهشت ۱۳۹۶ ( ۱۵ )
-
فروردين ۱۳۹۶ ( ۸ )
-
اسفند ۱۳۹۵ ( ۱۰ )
-
بهمن ۱۳۹۵ ( ۱۱ )
-
دی ۱۳۹۵ ( ۷ )
-
آذر ۱۳۹۵ ( ۵ )
-
آبان ۱۳۹۵ ( ۶ )
-
شهریور ۱۳۹۵ ( ۱ )
پیوندهای روزانه